| |
บทลาของการเริ่มต้น แจกันน้อยเดินทางมาจากดินแดนหนึ่งที่มีความรักลึกซึ้งล้ำค่า แต่ทว่ามิอาจมอบรักแด่ดอกไม้ดอกใดได้ ทำไมนะหรือ ก็เพราะมันเจอดอกไม้ที่สวยสดงดงาม หากทว่ามันยังไม่เจอดอกไม้แห่งรักที่แท้จริง วันนี้หัวใจเหนื่อยนักยิ่งไขว่คว้ายิ่งไกลยิ่งห่าง ความเป็นจริงที่โหดร้าย ได้กัดกร่อนก้อนเนื้อเท่ากำมือที่เรียกว่า “หัวใจ” จนบอบช้ำ ในทางกลับกันมันทำให้หัวใจนี้เข้มแข็งขึ้น ขอบคุณวันเวลาที่นำพาเธอมาให้พบ ละครบทนี้เดินเรื่องด้วยความเหงา เศร้า รอยยิ้ม คราบน้ำตา สุดท้ายตัวเอกของเรื่องคือ “ความว่างเปล่า” จะมีใครสักกี่คน ที่จะต้องการรู้ตอนจบจริงๆของเรื่องราวที่อยู่ในความทรงจำ และไม่มีวันเลือนหายไปจากใจ เพราะในชีวิตจริงนั้น…….. มีอยู่หลายเรื่องที่เราจำเป็นต้องรู้ตอนจบ แม้ว่าจะไม่อยากรับรู้ก็ตาม ฉันเดินทางมาไกล ไกลเกินกว่าจะย้อนกลับไปเริ่มต้นใหม่ ณ จุดเดิม ในความรู้สึกลึกๆ ข้างใน ความรู้สึกนั้นยังคงงดงามเสมอ ถ้าทำได้อยากหยุดทุกอย่างไว้ ณ ตรงนี้ ตรงที่ความรู้สึกดีๆ ยังคงมีอยู่ หยุดพักปล่อยวางทุกอย่างไว้ข้างหลัง จากนั้นก้อนเนื้อที่เรียกว่า “หัวใจ” นี้แหละจะพาสองเท้านี้ก้าวไป ทุกอย่างจบลงแล้ว วันพรุ่งนี้เป็นของเรา ……………………………………………. มิตรภาพมั่นคง ยืนนาน ต้องผ่านบทเรียน คืน วัน และความผันแปรทั้งหลาย ณ วันหน้าผากยับย่น เส้นผมกลายเป็นสีเทา ถนอมมิตรภาพแสนงามไว้ในดวงใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณข้อมูลจาก http://www.soccersuck.com/ |
วันพฤหัสบดีที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2552
บทลาของการเริ่มต้น
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น